اسبهای پرچرون اسبهایی قوی هستند که در اصل برای استفاده در زمان جنگ پرورش داده شدهاند. آنها در فرانسه منشا گرفته اند اما امروزه در آمریکا بسیار محبوب هستند. قدرت، لطف و غرور آنها هنوز هم تا به امروز خود را نشان می دهد و اغلب می توان آنها را در حال کشیدن کالسکه و کار در مزارع کوچک دید.
پرچرون را می توان با پاها و بدن قوی و عضلانی، گردن بلند و برازنده، کت سیاه یا خاکستری و یال و دم روانش تشخیص داد. این مورد تحسین علاقه مندان به اسب است و مورد احترام کشاورزان چوب است.
حقایق کوتاه درباره اسب پرچرون
نام نژاد: | Equus ferus caballus |
محل مبدا: | فرانسه |
کاربرد: | اسب پیش نویس، کشاورزی، سوارکاری |
سایز: | 64–68 اینچ، 1، 900–2، 100 پوند |
رنگ: | خاکستری، مشکی |
طول عمر: | 25–30 سال |
تحمل آب و هوا: | عدم تحمل دماهای بالا. راحت ترین در 18 تا 59 درجه فارنهایت |
سطح مراقبت: | پیشرفته |
رژیم: | یونجه، غلات، مواد گیاهی |
بهترین برای: | سواران و صاحبانی که با اسب های بزرگ اعتماد به نفس دارند. |
منشا اسب پرچرون
اسب پرچرون از فرانسه منشا گرفته و یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب در اروپا است. با این حال، از آنجایی که منشأ دقیق آنها به خیلی دور می رسد، اطلاعات کمی در مورد تاریخچه آنها وجود دارد. برخی از مورخان پیشنهاد می کنند که آنها ترکیبی از اسب های جنگی بارب و عرب از نرماندی هستند، در حالی که برخی معتقدند که Percheron از نوادگان اسب Boulonnais است.
قرها پس از معرفی به اروپا، قبل از ظهور خودروها در مزارع برای کشیدن ماشین آلات سنگین و کالسکه استفاده می شد. شوالیههای فرانسوی از این کوههای رنگ روشن استقبال کردند و بعداً در عملیاتهای جنگی، از جمله جنگ جهانی اول، شرکت کردند. در قرن 19ام، Percheron به آمریکای شمالی آورده شد، جایی که آنها به عنوان اسب کار در زمینه کشاورزی تبدیل شدند.
ویژگی های اسب پرچرون
پرچرون خلق و خوی لذت بخشی دارد. این یک کارگر با اعتماد به نفس، هوشیار، باهوش و مشتاق است. طبیعت آرام اسبهای پرچرون و استقامت استثنایی آنها همان چیزی است که آنها را به عنوان کارگران سختکوش و حیوانات کشاورزی ارزشمند میدهد.
پرچرون به خاطر اندازه اش نیز شناخته شده است. قد استاندارد در پژمرده اسب پرچرون 64 تا 68 اینچ و وزن متوسط آن 1، 900 تا 2، 100 پوند است. طول عمر پرچرون 25 تا 30 سال است که نسبتاً طولانی تر از سایر نژادهای کشنده است. آنها همچنین به دلیل جثه خود به فضای زندگی بزرگتری نسبت به سایر اسب ها نیاز خواهند داشت.
این نژاد به خصوص در ناحیه سینه و پشت بسیار عضلانی است. پرهای ضخیم ساق پا که در برخی از نژادهای کشنده دیگر یافت می شود در اسب های پرچرون وجود ندارد، اما پاهای آنها هنوز به طور قابل توجهی قوی هستند. علاوه بر این، پرچرونها نسبت به سایر اسبهای پیشرو کمی برونگراتر هستند و به دلیل موضع قوی و مطمئن خود مورد تحسین قرار میگیرند.اگرچه آنها سنگین هستند و هیکلی تنومند دارند، اما استقامت و استقامت آنها قابل توجه است. پرورش دهندگان از ظرفیت اسب برای یورتمه کردن تقریباً 40 مایل در روز در دهه 1800 تمجید کردند.
جالب است بدانید که کشورهایی که پرچرون در آنها پرورش داده می شود قوانین مختلفی برای استانداردها دارند. وقتی صحبت از استانداردهای پرورش به میان می آید، فرانسه سخت ترین قوانین را دارد.
کاربرد
اسب های پرچرون یک نژاد اسب فوق العاده همه کاره هستند. آنها در اصل به عنوان اسب های جنگی پرورش داده می شدند و از آنها برای حمل شوالیه ها به نبرد استفاده می شد، اما امروزه همان ویژگی هایی که آنها را به اسب های جنگی تبدیل کرده است، آنها را به اسب های کششی ایده آل تبدیل کرده است. آنها اغلب در حال کشیدن کالسکه دیده می شوند و در مزارع محبوب هستند. آنها توسط لاگرها در ایالات متحده استفاده می شوند.
چون مطمئن و با روحیه در حلقه درساژ بسیار مناسب و مسحور کننده هستند. اسب Percheron سوارکارانی را که اسب های بزرگتر و با اعتماد به نفس بیشتری را ترجیح می دهند تحت تأثیر قرار می دهد.آنها را می توان با زین های انگلیسی یا غربی سوار کرد و اعتمادساز ایده آل برای هر سوارکار تازه کار یا دلهره ای است.
ظاهر و انواع
پرچرون ها در چندین رنگ از جمله خاکستری، سیاه، ترشک، روان و شاه بلوطی پرورش داده می شوند. در ایالات متحده، آنها اغلب به صورت خلیج، شاه بلوطی، سیاه یا خاکستری پرورش داده می شوند، اما در اروپا، آنها عمدتا سیاه و خاکستری هستند. پرچرون های پرورش یافته در فرانسه معمولاً سیاه متولد می شوند و با افزایش سن به خاکستری تبدیل می شوند و هیچ رنگ دیگری به جز علامت های سفید در رجیستری پذیرفته نمی شود.
پرچرونها مانند سایر اسبهای بادگیر در سمها پر نمیشوند و همین امر باعث میشود پاهایشان باریکتر به نظر برسد. با این حال، آنها به شدت عضلانی هستند. آنها پیشانی پهن، نیم رخ سر راست، گوش های کوچک و چشمان بزرگ دارند. آنها معمولاً یالها و دمهای بلندی دارند، پشتی بلند و صاف و باسنی گرد دارند. به طور کلی، Percheron موضعی برازنده اما قدرتمند دارد.
جمعیت/پراکنش/زیستگاه
اسب پرچرون یک نژاد اهلی است، بنابراین زیستگاه وحشی یا طبیعی ندارد. آنها اغلب در مزارع، مراتع، علفزارها و سایر محیط های ساخته شده توسط انسان که مشابه هستند نگهداری می شوند. امروزه اسب های پرچرون در سرتاسر دنیا در هر جایی که معمولاً از اسب نگهداری می شود زندگی می کنند.
اسب پرچرون دو بار در طول تاریخ به طرز خطرناکی به انقراض نزدیک شد. اولین تماس نزدیک آنها در قرن 19 اتفاق افتاد. وقتی جنگ جهانی دوم به پایان رسید، دومین حادثه نزدیک به انقراض رخ داد. از زمانی که نفت مقرون به صرفه شد و ماشین آلات کنترل کشاورزی را در دست گرفتند، تقاضا برای اسب های پرچرون کاهش یافت.
وضعیت Percheron به لطف پرورش و تلاشهای حفاظتی انجام شده توسط اصطبل ملی در فرانسه و آمریکای شمالی بهبود یافته است و تا سال ۲۰۱۳، جمعیت آن بیش از ۳۲۰۰۰ نفر در سراسر جهان بود. ایالات متحده و فرانسه بیشترین تعداد اسب پرچرون را دارند و ایالات متحده دومین کشور پرجمعیت در سال 2009 است.
در حالی که بسیاری از اسبهای پرچرون را میتوان در مزرعهها یا بهعنوان همراهی برای سوارکاران مشتاق یافت، اما امروزه کاربرد هیجانانگیزی نیز دارند. در پارک موضوعی معروف دیزنی لند، 30 درصد اسبهایی که کالسکهها را میکشند، اسبهای پرچرون هستند.
آیا اسب های پرچرون برای کشاورزی در مقیاس کوچک خوب هستند؟
در حالی که اسب پرچرون با تکیه بر ماشین آلات کشاورزی کمتر محبوب شد، محبوبیت آنها به عنوان کارگران مزرعه امروزه در ایالات متحده بیشتر شده است. به دلیل تطبیق پذیری آنها، آنها می توانند در مزرعه ای که در آن زندگی می کنند نیز همراه سواران باشند. آنها می توانند در آخر هفته در رینگ های نمایشی حضور داشته باشند و در طول هفته به چوب بران و کشاورزان کمک کنند.
اسب های پرچرون برای کشاورزانی که می خواهند یک جنگل را پاکسازی کنند یا یک مزرعه را بدون تخریب آن و متراکم کردن خاک کار کنند، ایده آل هستند. در حالی که پرچرون ها عضلانی و بزرگ هستند، به دلیل توزیع وزنشان، هنوز روی زمین سبک تر از ماشین های سنگین هستند.استفاده از پرچرون نیز مؤثرتر است، زیرا جابجایی آنها راحت تر از ماشین آلات است و می تواند به نقاط گل آلود یا صعب العبور برود.
پرچرون ها نسبت به بسیاری از نژادها راحت تر نگهداری می شوند، همه کاره هستند و می توانند با آب و هوا و شرایط مختلف سازگار شوند. آنها تمایل زیادی به کار، استقامت استثنایی و رفتاری با اعتماد به نفس و اراده دارند که آنها را برای سوارکاران و کشاورزان ایده آل می کند.