7 مشکل رایج سلامتی مینیاتوری Schnauzer: علل، علائم بررسی شده توسط دامپزشک & درمان

فهرست مطالب:

7 مشکل رایج سلامتی مینیاتوری Schnauzer: علل، علائم بررسی شده توسط دامپزشک & درمان
7 مشکل رایج سلامتی مینیاتوری Schnauzer: علل، علائم بررسی شده توسط دامپزشک & درمان
Anonim

به قول معروف چیزهای خوب در بسته بندی های کوچک می آیند. و این در مورد همراهان سگ ما نیز صادق است. از سوی دیگر، با وجود جذابیت و ویژگی های شگفت انگیز، نژادهای سگ کوچک مستعد ابتلا به برخی بیماری ها هستند. متأسفانه، اشناوزر مینیاتوری بدجنس یکی از این نژادهاست. اما ناامید نشوید: با آگاهی خوب از این مسائل، پرورش مسئولانه و معاینات منظم توسط یک تیم دامپزشکی، شما همه شانس این را دارید که به این مسائل پی ببرید و به Mini Schnauzer خود کمک کنید بهترین زندگی خود را در کنار شما داشته باشند.

بنابراین، بیایید مشکلات رایج سلامتی مینیاتور Schnauzer، همراه با علل، تشخیص و درمان موجود را بررسی کنیم. همچنین نکاتی برای آوردن یک توله سگ سالم اشناوزر به خانه وجود دارد.

۷ مشکل رایج سلامتی اشناوزر مینیاتوری

1. سنگ مثانه

تصویر
تصویر

اشناوزرهای مینیاتوری مستعد تشکیل سنگ های مثانه هستند، معمولاً سنگ های استروویت1یا سنگ های اگزالات کلسیم.2، اما کلسیم فسفات نیز ممکن است رخ دهد.

Uroliths (که معمولاً سنگ مثانه نامیده می شود) ممکن است زمانی ایجاد شود که کریستال های معدنی در ادرار با هم ترکیب شوند و سنگ تشکیل دهند. اینها بسته به نوع ماده معدنی که از آنها تشکیل شده است طبقه بندی می شوند. سنگ های ادراری ممکن است در هر جایی از دستگاه ادراری ایجاد شوند یا باقی بمانند، اما بیشتر آنها به مثانه یا مجرای ادرار ختم می شوند و باعث انسداد می شوند.

  • سنگ استروویت: کریستال های فسفات آمونیوم منیزیم (استروویت) می توانند در ادرار سگ وجود داشته باشند و مشکلی ایجاد نکنند در حالی که PH اسیدی (کم) باقی می ماند و ادرار خیلی غلیظ نمی شود.. با این حال، اگر pH افزایش یابد (قلیایی تر شود)، معمولاً به دلیل عفونت ادراری، کریستال های استروویت دیگر قادر به حل شدن نخواهند بود و سنگ تشکیل می دهند.
  • سنگ های اگزالات کلسیم: این نوع سنگ ها از ترکیب یون های کلسیم و اگزالات تشکیل می شوند. اشناوزرهای مینیاتوری خطر بیشتری برای تشکیل چنین سنگ هایی دارند، اما مکانیسم دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است. چون خود رژیم غذایی آنها را حل نمی کند.

نشانه ها:

  • حوادث ادراری
  • افزایش تکرر ادرار (پولاکیوری)
  • زور زدن برای ادرار کردن (دیسوریا)
  • خون در ادرار (هماچوری)
  • شکم درد

علل

عفونت مثانه که اغلب توسط باکتری های تولید کننده اوره آز مانند استافیلوکوکوس ایجاد می شود. -می تواند ادرار سگ را خیلی قلیایی کند،4 باعث تشکیل سنگ استروویت می شود. برخی از بیماری های کلیوی نیز می تواند برخی از سگ ها را مستعد ابتلا به این نوع سنگ های مثانه کند.

در مورد سنگ های اگزالات کلسیمی، علت دقیق آنها هنوز مشخص نیست، اگرچه همه چیز به یک استعداد ژنتیکی نهفته ای اشاره دارد که به نظر می رسد متأسفانه اشناوزرهای مینیاتوری دارند.

تشخیص

از آنجایی که بیشتر علائم سنگ مثانه در سگ‌ها با سایر بیماری‌های ادراری مطابقت دارد، دامپزشک معمولاً از آزمایش‌های تصویربرداری (اشعه ایکس و/یا سونوگرافی) همراه با آزمایش خون و ادرار برای تشخیص استفاده می‌کند.

درمان

درمان این عارضه عمدتاً به نوع سنگ مثانه و وضعیت فردی هر سگ بستگی دارد.

سه گزینه اصلی درمان به طور کلی عبارتند از:

  • برداشتن با جراحی
  • برداشتن غیر جراحی (توسط urohydropropulsion)
  • رژیم غذایی ویژه برای کمک به حل کردن سنگ

مهم: اگر سگ شما قادر به ادرار کردن نیست، سنگ ممکن است مجرای ادرار او را مسدود کند. این یک وضعیت تهدید کننده زندگی است، بنابراین باید سگ خود را فورا به نزدیکترین بیمارستان یا کلینیک دامپزشکی ببرید.

2. آب مروارید

تصویر
تصویر

آب مروارید یک اختلال چشمی شایع در سگ‌های مسن است، اما می‌تواند سگ‌های جوان‌تر را نیز درگیر کند. اشناوزرهای مینیاتوری مستعد ابتلا به آب مروارید هستند که ممکن است مادرزادی (حضور در هنگام تولد) یا نوجوانی (از 6 ماهگی به بعد) باشند. 8 این وضعیت با کدر شدن عدسی چشم مشخص می شود. آب مروارید همیشه باید توسط چشم پزشک دامپزشک بررسی شود و جراحی تنها درمان موفقیت آمیز است. در بیشتر موارد، اگر آب مروارید درمان نشود، می تواند منجر به از دست دادن کامل بینایی شود.

اشناوزرهای مینیاتوری مستعد ابتلا به آب مروارید ارثی هستند، اما آب مروارید همچنین می تواند ناشی از دیابت، ضربه، التهاب، مشکلات شبکیه یا مربوط به سن باشد.

نشانه ها:

  • چشمان ابری
  • نمای سفید مردمک
  • علائم از دست دادن بینایی (مانند برخورد با اثاثیه یا پارس کردن با اجسام بی جان)
  • عوارض مانند یووئیت ناشی از عدسی، گلوکوم و لوکس شدن عدسی

علل

شناوزرهای مینیاتوری مستعد ابتلا به آب مروارید ارثی هستند، اما آب مروارید ممکن است با افزایش سن همراه باشد یا ثانویه به دیابت، بیماری های چشمی یا تروما ایجاد شود.

تشخیص

با استفاده از نور، دامپزشک تیرگی لنز را بررسی می کند و دید سگ شما را بررسی می کند. اگر مشکوک باشند که Schnauzer مینیاتوری شما دچار آب مروارید شده است، ارجاع به چشم پزشک دامپزشکی برای ارزیابی نوع آب مروارید و صحبت در مورد جراحی در صورت لزوم ضروری است.

درمان

جراحی تنها گزینه برای درمان آب مروارید است. این جراحی شامل پودر کردن و جاروبرقی داخل لنز و در بیشتر موارد جایگزینی لنز با ایمپلنت است که بینایی سگ را بازیابی می کند.

3. پانکراتیت

تصویر
تصویر

شناوزرهای مینیاتوری مستعد پانکراتیت هستند، یک واکنش التهابی پانکراس، که می تواند حاد یا مزمن باشد. در موارد شدید، پانکراتیت می تواند باعث فروپاشی و شوک شود که می تواند کشنده باشد.

نشانه ها:

  • بی حالی
  • از دست دادن اشتها
  • استفراغ
  • اسهال
  • شکم درد
  • فروپاشی و شوک در موارد شدید

علل

شناوزرهای مینیاتوری مستعد پانکراتیت هستند که ممکن است با چربی خون نیز همراه باشد. در حال حاضر، اساس ژنتیکی این استعداد نامشخص است.

تشخیص

از آنجایی که بسیاری از بیماری‌های دیگر می‌توانند علائم مشابهی داشته باشند، برای تشخیص پانکراتیت در سگ‌ها، آزمایش‌های خون متفاوت و تصویربرداری از شکم (معمولاً با سونوگرافی) لازم است. سونوگرافی نیز عوارض احتمالی را نشان می دهد.

درمان

درمان خاصی برای پانکراتیت وجود ندارد، اما خوشبختانه اکثر سگها با درمان علامتی مناسب بهبود می یابند.

بیشتر سگهای مبتلا به این عارضه نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای ارائه درمانهای لازم برای کنترل حالت تهوع، درد و عوارض احتمالی دارند. برخی از موارد با شدت کمتر ممکن است در خانه درمان شوند، اما هیدراتاسیون کافی و تغذیه مناسب برای بهبودی حیاتی است، و این ممکن است تنها با مراقبت های خانگی امکان پذیر نباشد.

4. درماتیت آتوپیک

درماتیت آتوپیک، که به سادگی "آتوپی" نامیده می شود، یک بیماری شایع در اشناوزرهای مینیاتوری است. آتوپی شامل آلرژی های پوستی ناشی از آلرژن های فصلی یا غیرفصلی (گرد و غبار، گرده ها، کپک ها) موجود در محیط است. قسمت‌های معمولی بدن که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، پنجه‌ها، پوست روی شکم، چین‌های پوستی و گوش‌ها هستند.

نشانه ها:

  • خارش
  • قرمزی
  • ریزش مو
  • پوستول
  • بوی بد گوش
  • ترشحات گوش

علل

آتوپی ناشی از پاسخ اغراق آمیز سیستم ایمنی سگ در برابر ذرات معلق در هوا (آلرژن ها) است که در سگ های غیر آتوپیک هیچ واکنشی ایجاد نمی کند. آلرژن‌های رایجی که می‌توانند باعث آتوپی در سگ‌ها شوند عبارتند از گرده‌های مختلف، کپک‌ها، کنه‌های گرد و غبار خانگی، گرد و غبار خانگی و پروتئین‌های مختلف دیگری که می‌توانند از حشرات و الیاف طبیعی به دست آیند.

تشخیص

دامپزشک یک معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهد، شرح حال کامل می‌گیرد و آزمایش‌های خونی برای شناسایی آلرژن (یا آلرژن‌های) ایجادکننده واکنش پوستی انجام می‌دهد.

درمان

در حالی که آلرژی قابل درمان نیست، دامپزشک شما یک برنامه مدیریتی ارائه می دهد تا Schnauzer مینیاتوری شما را تا حد امکان راحت کند. موفقیت معمولاً در استفاده از ترکیبی از چندین روش درمانی نهفته است. برخی از درمان های ممکن عبارتند از:

  • آنتی هیستامین
  • شامپو یا فوم های دارویی
  • کرم های دارویی
  • مکمل های غذایی
  • ایمونوتراپی
  • داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی
  • درمان انگل شدید

5. هیپرلیپیدمی

تصویر
تصویر

هیپرلیپیدمی ایدیوپاتیک اولیه باعث افزایش غیرطبیعی لیپیدها (چربی ها) در خون می شود. اینها می توانند تری گلیسیرید و گاهی اوقات کلسترول باشند. اشناوزرهای مینیاتوری معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند و دلیل این مشکل هنوز تعریف نشده است. محققان در تلاش برای شناسایی جهش ژنی هستند که می تواند در این مشکل دخیل باشد.

نشانه ها:

  • رسوب چربی در چشم
  • از دست دادن اشتها
  • استفراغ
  • اسهال
  • شکم درد
  • پانکراتیت
  • تشنج

علل

  • ژنتیک اشناوزرهای مینیاتوری
  • علل دیگر ممکن است: چاقی، اختلالات غدد درون ریز و برخی داروها.

تشخیص

دامپزشک یک معاینه فیزیکی کامل از Schnauzer مینیاتوری انجام می دهد و سپس آزمایش خون و ادرار را انجام می دهد.

درمان

درمان شامل تغییر رژیم غذایی سگ (تغییر به رژیم غذایی کم چرب) و مصرف مکمل ها و/یا دارو برای کنترل سطح چربی است.

6. شنت کبد

تصویر
تصویر

شنت کبدی در Schnauzers مینیاتوری یک بیماری مادرزادی (حضور در بدو تولد) است که جریان خون غیرطبیعی را توصیف می کند که کبد را دور می زند و در نتیجه این اندام قادر به انجام وظایف اساسی خود به درستی نیست.اشناوزرهای مینیاتوری و سایر نژادهای سگ می توانند این ناهنجاری کبدی را داشته باشند.

نشانه ها:

  • رشد ضعیف
  • کم اشتها
  • بی حالی
  • اسهال (ممکن است خونی باشد)
  • استفراغ (شاید خونی باشد)
  • افزایش تشنگی و ادرار
  • رفتار غیرعادی بعد از غذا خوردن
  • دایره زدن، فشار دادن سر
  • تشنج

علل

شناوزرهای مینیاتوری مستعد ابتلا به شانت مادرزادی کبدی هستند (در بدو تولد وجود دارد). شانت های کبدی اکتسابی بعداً در زندگی ایجاد می شوند و در نتیجه بیماری های کبدی یا عروقی در هر نژاد سگ رخ می دهند. اکیداً توصیه می شود از پرورش سگ های آسیب دیده خودداری کنید.

تشخیص

تشخیص شانت کبدی معمولاً شامل ترکیبی از معاینه فیزیکی، آزمایشات معمول و تخصصی خون و تکنیک های تصویربرداری (مانند سونوگرافی یا سی تی اسکن) است.

درمان

گزینه های درمانی بسته به شدت و محل شانت متفاوت است (اگر در داخل یا خارج از کبد قرار داشته باشد). آنها ممکن است شامل مدیریت رژیم غذایی، داروها برای مدیریت عوارض جانبی، و مداخله جراحی برای تغییر جهت جریان خون یا اصلاح شانت باشند.

7. میتونیا

Myotonia congenita یک بیماری ارثی اسکلتی عضلانی است که اشناوزرهای مینیاتوری ممکن است از آن رنج ببرند. با انقباض یا سفتی طولانی مدت ماهیچه ها پس از تحریک مشخص می شود. این یک وضعیت دردناک است که می‌تواند بر گروه‌های ماهیچه‌ای مختلف بدن از جمله پاها، فک و گردن تأثیر بگذارد. آزمایش ژنتیکی در دسترس است و باید در والدین انجام شود زیرا ممکن است برخی از سگ‌ها ناقلین بدون علائم بالینی باشند.

نشانه ها:

  • سفتی عضلات
  • سختی تنفس
  • مشکل در برخاستن یا حرکت
  • مشکل در قورت دادن
  • نقایص

علل

میوتونی یک بیماری ژنتیکی است.

تشخیص

دامپزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، سابقه پزشکی سگ را ارزیابی می کند و آزمایشات اضافی مانند الکترومیوگرافی را برای ارزیابی فعالیت عضلانی انجام می دهد. آزمایش DNA همچنین می تواند نشان دهد که آیا سگ شما یا والدین توله سگ شما حامل ژن میتونی هستند یا خیر.

درمان

در حال حاضر هیچ درمانی برای میتونی وجود ندارد، اما می‌توان از استراتژی‌های مدیریتی برای کمک به سگ‌های مبتلا به زندگی راحت‌تر استفاده کرد. اینها ممکن است شامل داروها و محدودیت های ورزشی باشد.

نکاتی برای آوردن یک توله سگ مینیاتوری سالم به خانه

مطالعه در مورد همه این بیماری های بالقوه برای اشناوزرهای مینیاتوری می تواند ترسناک باشد، اما نگران نباشید. اگر هنوز توله سگ خود را به خانه نیاورده اید، در اینجا چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند مطمئن شوید که یک سگ سالم به خانه بیاورید:

  • به دنبال گوهر پنهان باشید. پرورش دهندگان مسئول و اخلاقی زیادی وجود دارند، اما برای پیدا کردن آنها باید تکالیف خود را انجام دهید. در وب‌سایت‌های معتبر مانند American Miniature Schnauzer Club لیستی از پرورش دهندگان مورد اعتماد را جستجو کنید.
  • بازدید از تاسیسات یا خانه پرورش دهنده. این تجربه دست اول به شما بینشی در مورد نظافت، اجتماعی شدن و مراقبت عمومی ارائه شده به توله سگ ها می دهد. همچنین ممکن است این فرصت را داشته باشید که با والدین توله سگ ملاقات کنید.
  • مطمئن شوید که تمام آزمایشات ژنتیکی انجام شده است. این یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از به پایان رسیدن اشناوزر مینیاتوری با یک اختلال ژنتیکی خاص است.
  • در نظر بگیرید که یک Schnauzer مینیاتوری قدیمی‌تر را بپذیرید هر سگی سزاوار یک فرصت است، و استفاده از یک Schnauzer مینیاتوری از یک پناهگاه می‌تواند تجربه بسیار ارزشمندی باشد. تا آنجا که ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد اعضای جدید خانواده خود از پناهگاه دریافت کنید و در صورت شک، به محض اینکه آنها را به خانه آوردید، به دامپزشک خود مراجعه کنید.
  • در تمام مراحل زندگی سگ محبوبتان با دامپزشک خود از نزدیک کار کنید. با این روش می توان بیماری ها را به موقع تشخیص داد و درمان کرد.

نتیجه گیری

ما می دانیم که دیدن یک سگ بیمار چقدر دلخراش است و وقتی مال تو باشد، درد می تواند غیرقابل تحمل باشد. به همین دلیل ضروری است که در مورد بیماری های رایج برای نژاد سگ که قلب شما را تسخیر کرده است یاد بگیرید - در این مورد، اشناوزر مینیاتوری آتشین و کاریزماتیک.

به این ترتیب، اگر تصمیم دارید توله خود را از یک پرورش دهنده بگیرید، می توانید یک پرورش دهنده مورد اعتماد را انتخاب کنید که می تواند به سوالات شما پاسخ دهد و علائم اولیه بیماری را تشخیص دهد. با همکاری نزدیک با دامپزشک خود و ارائه تمام مراقبت های لازم برای مینی اشناوزر خود، به آن ها فرصت می دهید سال های شاد و سالمی را در کنار شما سپری کنند.

توصیه شده: